Nothing to Prove

آقای عزیز؛
این‌جا هوا برای از شما نوشتن کم نیست.
تپش قلب، تنگی نفس، اضطرابِ بی‌مورد؟ انفجارهای بی‌معنی عصبانیت؟ هیچ.
درس می‌خوانم؟ بله. [چیزی می‌فهمم؟ خیر.]
سر همه‌ی کل‍اس‌های هشت صبح‌م حاضر م؟ بله.
عادت می‌کنیم.
شاید تمام قرن‌های پیش هر دو آماده می‌شدیم برای وقتِ عادت کردن.
مطمئن یید که غیرمنتظره بوده این حرف نزدن‌ها؟ که تهِ دل‌تان فکر نمی‌کردید چنین روزی پیش بیاید؟

آقای عزیز؛
وقتی غایب نبودید هم جای‌تان خالی بود.

بلی، رسم روزگار چنین است.


× موسیقی متن [که نه‌خیلی‌بی‌ربط] : KV Entertainments - You and Me